In dit zesde deel over Sven en zijn even beroemde rat is Sven duidelijk ouder geworden. Hij kijkt anders tegen meisjes aan. Sven gaat bij zijn vriendin Melissa logeren. (Ze is oké, niet stom.) Sven is er niet erg op uit want hij weet dat Melissa gaat paardrijden en Sven is bang voor paarden. Meneer Jansen, zijn rat, gaat vanzelfsprekend ook mee. En natuurlijk gebeurt er op de manege weer een en ander en is meneer Jansen daar onrechtstreeks de oorzaak van. Maar veel wordt goedgemaakt als Melissa's rat Pipi bevalt van negen rattenjongen. Evenals in de vorige boeken is ook hier de taal weer heel volwassen. Moeilijke woorden worden niet ontweken. Op p.112 zegt Svens papa: "Nou moeten jullie niet met ruzie uit elkaar gaan vanwege een hypothetische kwestie". Even verder legt hij dat ook uit: "Dat betekent dat iets niet zo is, maar zo zou kunnen zijn." Aan het eind van het verhaal blijft Sven wel zitten met een vraag: "Is het waar dat iedereen eerst een meisje is?" Er is wel een fout in de illustraties. Op p.58 staat dat Melissa een paardenstaart heeft en op de tekeningen heeft ze die niet. Sven en zijn rat blijven voor leuke en gezellige verhalen zorgen.